De nu bijna 40-jarige Amerikaanse singer-songwriter en multi-instrumentalist Fernando Perdomo uit Los Angeles begon zijn muzikale carrière als sessiemuzikant en als bandlid van enkele rockgroepen in de buurt van Miami. Hij was ook leadgitarist en pianist tijdens de laatste tournee van de Columbiaans-Amerikaanse popzangeres Soraya die in 2006 op amper 37-jarige leeftijd aan borstkanker overleed.

Daarna sloot hij zich als gitarist aan bij de populaire Britpop- en rockgroep ‘Transcendence’ rond singer-songwriter Ed Hale waarmee vijf albums werden opgenomen. Fernando Perdomo had intussen ook zijn eigen groep ‘Dreaming In Stereo’ gelanceerd en in 2012 bracht hij zijn eerste soloplaat uit, een ep-tje dat “Home Is Wherever You Are” heette en zijn eerste full-cd “Warm” verscheen in 2014 op de platenmarkt.

In de voorbije jaren was hij vooral actief als producer en als gitarist in de formatie ‘Echo In The Canyon’ waarmee hij de begeleidingsband speelde bij live-optredens van o.a. Regina Spektor, Jakob Dylan, Fiona Apple, Beck en Cat Power. In 2017 verscheen dan een nieuwe soloplaat “Voyeurs” die live werd opgenomen, alsook het studioalbum “The Golden Hour”. Eind 2018 volgde nog een nieuwe plaat met het in de ‘Abbey Road Studios’ opgenomen album “Zebra Crossing” waarop hij een mooie coverversie brengt van het door George Harrison voor de ‘Beatles’ gecomponeerde liedje “While My Guitar Gently Weeps’.

Ook in 2018 bracht hij het album “Out To Sea” uit dat in 2019 opgevolgd werd door “Out To Sea 2” en nu in 2020 door een nieuwe plaat die (hoe kon u het raden) “Out To Sea 3” als titel kreeg en aangekondigd wordt als het laatste deel van deze trilogie. Op deze drie “Out To Sea”-platen brengt hij uitsluitend instrumentale progressieve rockmuziek die hij allemaal zelf heeft gecomponeerd en waarbij hij in de studio ook alle instrumenten zelf heeft ingespeeld. Dit conceptalbum “Out To Sea 3: The Storm” bestaat uit elf dergelijke instrumentale werkjes waarvan we “The Storm” weerhouden hebben om op de bijgaande audiovideo te laten horen.

Alhoewel het allemaal onder de noemer progressieve rock gebeurt willen wij hier toch een kleine nuance aan toevoegen. Enkele tracks zoals o.a. “Wonder”, “The Storm” of “Dawn” zijn melodieuze dromerige soundscapes die perfect zouden kunnen worden gespeeld bij één of andere romantische film die bij voorkeur aan de Californische stranden werd opgenomen. Deze muziek neemt de luisteraar namelijk mee naar de witte stranden, de blauwe zee met zijn surfgolven en de palmbomen van Los Angeles en Miami. Dat is uiteindelijk toch een plaats waar we allemaal wel minstens één keer in ons leven zouden willen vertoeven.

(valsam)